Objąłem w ramiona Wszystkie przeszłe i przyszłe jego pokolenia, Przycisnąłem tu do łona,
Jak przyjaciel, kochanek, małżonek, jak ojciec; Chcę go dźwignąć, uszczęśliwić,
Chcę nim cały świat zadziwić,
110
Niémam sposobu — i tu przyszedłem go dociec, zbrojny całą myśli władzą,
Téj myśli, co niebiosom Twe gromy wydarła,
Śledziła chód Twych planet, głąb’ morza rozwarła; Mam więcéj: tę Moc, któréj ludzie nie nadadzą, Mam to uczucie, co się samo w sobie chowa Jak wulkan, tylko dymi niekiedy przez słowa.
Jak przyjaciel, kochanek, małżonek, jak ojciec; Chcę go dźwignąć, uszczęśliwić,
Chcę nim cały świat zadziwić,
110
Niémam sposobu — i tu przyszedłem go dociec, zbrojny całą myśli władzą,
Téj myśli, co niebiosom Twe gromy wydarła,
Śledziła chód Twych planet, głąb’ morza rozwarła; Mam więcéj: tę Moc, któréj ludzie nie nadadzą, Mam to uczucie, co się samo w sobie chowa Jak wulkan, tylko dymi niekiedy przez słowa.
Dziady_(Mickiewicz)
